Danielle Snip
Getrouwd met Louis, moeder van Nienke en Bart en werkzaam als trainer en opvoedcoach bij de GGD. Bloggen is mijn nieuwste uitdaging!

Franca Peerdeman
Jeugdverpleegkundige. Ik ben getrouwd met Martijn, moeder van Naud en Jins. En nu ook een opvoedblogger om belevenissen met jullie te delen.

Sanny Kuijper
Jeugdverpleegkundige. Ik ben bewust alleenstaande moeder van dochter Isis.

Een blog is een mooie manier om opvoeders op een andere manier te bereiken. Heb je vragen over de opvoedblogs stuur dan een e-mailbericht naar: bloggers@ggdhn.nl. 

Eerder verschenen:
Hoera! wij bloggen over opvoeden (april 2018)
Een schoon huis (mei 2018)
Ode aan alle vaders (juni 2018)
Op vakantie met pubers (juli 2018)
Het is toch vakantie (augustus 2018)
Een kind, worden wij daar blij van (september 2018)
Voor  het eerst naar school (oktober 2018)
Even opwarmen met een kopje thee (november 2018)​
Decemberstress (december 2018)
Goede voornemens (januari 2019)
Lentekriebels, liefde en grenzen trekken (februari 2019)
Nationale Pannenkoekendag (maart 2019)
Sharenting, extra blog, april 2019
Want ze pakken ons altijd, april 2019
Beeldschermtijd, mei 2019
(Sh)it happens......., juni 2019
Op vakantie (juli 2019)
Op vakantie met pubers (augustus 2019)
Eenzaam, maar niet alleen (september 2019)
Huiswerk en pubers (oktober 2019)
Een lang gekoesterde wens (november 2019)
Afsluiten (december 2019)
Voorlezen (januari 2020)
Een nieuw begin (februari 2020)
Storm in Nederland (maart 2020)
Corona en activiteiten in en om huis (maart 2020)
Een gezin met pubers in corona tijd (april 2020)
Tijd voor jezelf (mei 2020)
Lekker buiten zijn (juni 2020)
Communicatie anno corona (juli 2020)
Spelen met échte aandacht van jou (augustus 2020)

'Van alles wat er speelt in het land, laat het vooral de kinderen zijn'

Deze quote schoot door mijn hoofd toen ik een poosje terug langs een groepje kinderen van een jaar of 4 liep. Zoveel zichtbaar plezier! Het was aan het begin van de coronamaatregelen en zij speelden alsof er helemaal niets aan de hand was. Ik merkte dat ik als vanzelf een grote glimlach kreeg toen ik naar hen keek. Wat een heerlijk gevoel om je zó vrij en zonder zorgen te kunnen en mogen bewegen.

Spelen, écht spelen met je kind….doe jij dat? Ik hoor vaak van ouders, dat zij dat eigenlijk niet tot weinig doen. Je kind aanzetten tot spelen, zodat je zelf even de handen vrij hebt om iets anders te doen, dat wel. Huishoudelijke klussen, dingen voor je werk en….social media. En dat is jammer. Veel ouders verwachten dat kinderen zichzelf op een bepaalde leeftijd moeten kunnen vermaken, zodat zij zich kunnen bezighouden met andere zaken. En natuurlijk is dat voor een deel ook wel zo, maar wat als ik je zeg dat je wellicht heel wat mist als je niet (samen) speelt? Geloof je dat?

Ik geef een voorbeeld: een moeder komt bij mij op het Opvoedspreekuur. Ze zit er behoorlijk doorheen, want haar zoontje van 3,5 jaar vraagt zoveel aandacht. Bijvoorbeeld als hij een kleurplaat heeft gemaakt en dit steeds maar weer wil laten zien.

Samen kijken we naar de situaties die zij als storend ervaart. Ik vraag haar o.a. ook hoe vaak zij op haar mobiel bezig is. Ze schrikt van de vraag en beseft direct dat dat op een dag best heel veel is.
Daarna bespreek ik het belang van aandacht geven. Echt niet de hele dag door, maar wel gedurende de dag meerder keren échte aandacht. Even opkijken van je mobiel en zeggen “mooi hoor” is voor een kind vaak niet genoeg. Hij of zij komt meestal weer terug om nogmaals de kleurplaat te laten zien. En dat kan zich meerdere keren herhalen. Het voelt bij jou alsof je de hele dag aandacht moet geven en dat het nooit genoeg is. En dat slurpt energie.

Deze moeder gaf ik de opdracht om haar zoon meer aandacht te geven met vragen als: "welke kleuren heb je gebruikt?", "wat staat er precies op je kleurplaat?" en "hoeveel ballen zie je?". En vooral de tip: leg je mobiel opzij en pak misschien zelf ook eens kleurtjes en ga erbij zitten.

De volgende keer vertelde moeder dat zij nu veel meer samen doen (spelen, knutselen, verstoppertje spelen en puzzelen). Haar zoontje leerde tellen, de kleuren en steeds beter binnen de lijnen kleuren. Zij geeft échte aandacht wat ook nog als gevolg heeft dat haar zoontje minder (negatieve) aandacht vraagt. De sfeer in huis is daardoor veel meer ontspannen geworden. Het lukt hem ook steeds vaker en langer alleen te spelen. Die grote glimlach die ik had bij het zien van de spelende kinderen op straat, die zag ik nu ook bij haar!

Samen spelen heeft overigens geen bepaalde leeftijdsgrens. Op elke leeftijd kun je samen spelen met je kind. Misschien noem je het anders, maar iets samen doen met je kind: er zijn zoveel mogelijkheden. Denk aan gezelschapsspellen, ingewikkelde Lego-projecten, samen sporten, vlotten bouwen, gamen, koken etc. etc. Als je kinderen ouder zijn, vraag het dan gewoon eens wat zij graag samen zouden willen doen. Wees nieuwsgierig en stap maar eens van de gebaande paden af: je kind kan je nog verrassen met ideeën die er genoemd worden om iets samen te doen 😊

Heel veel speelplezier!

Danielle

Spelen met échte aandacht van jou, augustus 2020 (pdf)