Danielle Snip
Getrouwd met Louis, moeder van Nienke en Bart en werkzaam als trainer en opvoedcoach bij de GGD. Bloggen is mijn nieuwste uitdaging!

Franca Peerdeman
Jeugdverpleegkundige. Ik ben getrouwd met Martijn, moeder van Naud en Jins. En nu ook een opvoedblogger om belevenissen met jullie te delen.

 
Rianne Kruijer
Getrouwd met Maarten en moeder van Tibbe en Julin. In mijn functie als jeugdarts bij de GGD werk ik met kinderen van 0 tot 12 jaar. Geen ouder of kind is hetzelfde en daarom is het zo leuk om over opvoeden te bloggen!

Sanny Kuijper
Jeugdverpleegkundige. Ik ben bewust alleenstaande moeder van dochter Isis.

Vanessa Wenners-Lo-A-Njoe
Getrouwd met Elmar en moeder van Finn, Sara en Anaïs. Ik ben werkzaam als stafpedagoog bij de GGD. Ik geef ook oudercursussen en de workshop Zandkastelen, een workshop voor kinderen waarvan de ouders gaan scheiden/gescheiden zijn.

Een blog is een mooie manier om opvoeders op een andere manier te bereiken. Heb je vragen over de opvoedblogs stuur dan een e-mailbericht naar: bloggers@ggdhn.nl. Elke maand verschijnt er een nieuwe blog.

Eerder verschenen:
Hoera! wij bloggen over opvoeden (april 2018)
Een schoon huis (mei 2018)
Ode aan alle vaders (juni 2018)
Op vakantie met pubers (juli 2018)
Het is toch vakantie (augustus 2018)
Een kind, worden wij daar blij van (september 2018)
Voor  het eerst naar school (oktober 2018)
Even opwarmen met een kopje thee (november 2018)​
Decemberstress (december 2018)
Goede voornemens (januari 2019)
Lentekriebels, liefde en grenzen trekken (februari 2019)
Nationale Pannenkoekendag (maart 2019)
Sharenting, extra blog, april 2019

Op mijn spreekuur zie ik wekelijks de leukste groep kinderen voorbij komen: kleuters! Als jeugdarts zie ik alle 5- en 6- jarigen bij mij voor een afspraak. Samen met de doktersassistente check ik het gehoor, oren, de groei en motoriek. Plus een lichamelijk onderzoek. Maar wat ik eigenlijk de belangrijkste vraag vind: hoe zit het kind in zijn/haar vel? Thuis maar ook in de klas?

De jongens tegen de meisjes

Na een gesprekje over koetjes en kalfjes vraag ik of er kinderen in de klas zijn die wel eens pesten. De antwoorden vind ik heel bijzonder! Een deel van de kinderen weet niet wat pesten is (kon het maar altijd zo blijven). Er zijn meisjes die alle jongensnamen opnoemen ‘want ze pakken ons altijd’. En er zijn jongens die alle meisjes namen opnoemen ‘want ze pakken ons altijd’. Om dat soort antwoorden moet ik stiekem lachen. Maar dat laat ik niet blijken. Ik neem hun klachten over het andere geslacht heel serieus natuurlijk.

Stop hou op dat wil ik niet

In de helft van de gesprekken noemen de kleuters wel 1 of 2 namen op. Ze hebben ook allemaal een standaard antwoord op mijn vraag: ‘Wat doe je als iemand iets bij jou doet wat je niet leuk vindt?’ ‘Dan zeg ik STOP hou op dat wil ik niet!’.  En als dat niet werkt, dan gaan ze allemaal de juf erbij halen. Zo simpel. Ik zou willen dat het altijd zo was. Stel: je bent op je werk en je collega zegt iets naars. Je zegt meteen: ‘Stop hou op dat wil ik niet’. Je collega schrikt, zegt sorry, en het is klaar. En als dat niet werkt loop je naar je baas om te vertellen wat je collega gedaan heeft. Je baas loopt op hoge poten naar je collega en het stopt meteen. Helaas is de werkelijkheid anders als je ouder wordt. Geen veilige volwassene meer die het voor je regelt.

Serious business

In de meeste gevallen blijkt dat de genoemde ‘pesters’ in de kleuterklas geen echte pesters zijn, gelukkig. Ze zijn druk of wild, kunnen bepaalde gedragsproblemen hebben. Daardoor kunnen ze onstuimig op andere kinderen reageren of wordt er geschreeuwd. Er is over het algemeen geen sprake van bewust iemand als doelwit kiezen. Neemt niet weg dat het natuurlijk heel vervelend kan zijn voor de andere kleuters. Op welke leeftijd wordt het nu echt serious business? Meestal begint dat in groep 4 a 5. Een ‘stop hou op’ werkt meestal niet meer. En de leerkracht kan het ook niet altijd meer oplossen. Een periode gepest worden kun je je hele leven meedragen. Het kan bepalen hoe je in het leven staat.

De GGD denkt mee

Heb je het vermoeden dat je kind gepest wordt? Of heb je het idee dat je kind zelf pest? Het is altijd goed om dit soort signalen serieus te nemen. De GGD kan met je meedenken. Ook bieden we gratis trainingen aan voor kinderen van groep 5 t/m groep 8 om weerbaarder te worden. Kijk op: https://www.ggdhollandsnoorden.nl/cursussen-en-bijeenkomsten.aspx . Ook kan je terecht bij de opvoedadviseur van de GGD in de regio.

Praten met andere ouders over je kind. Je vraag durven stellen aan een ander als je het even niet weet. Een gesprekje over ouderschap in het algemeen en hoe jij het beleeft. Het zou zo gewoon moeten zijn, maar dat is het heel vaak niet!

Kersverse ouder

Als je net moeder of vader bent geworden, doe je het nog best vaak: praten met andere ouders over de rode billen, krampjes van je baby of de gebroken nachten. Dat is nog wel veilig terrein. Maar dan krijg je te maken met driftaanvallen, niet luisteren, al dan niet zindelijk worden en alleen maar bij jou in bed willen slapen. Later komt dan de puberleeftijd: een periode waarin je kind een behoorlijk eigen mening krijgt en hij/zij dingen wil gaan doen waar je helemaal niet achter staat (en al helemaal niet aan toe bent). Daarnaast wil hij/zij met je in discussie en onderhandelen. Ineens heb je te maken met gedrag van je kind wat je nog niet eerder hebt gezien en komt het echt aan op opvoeden. Help! Dat is soms best hard werken...

Opleiding tot opvoeder

Regelmatig kom ik in mijn werk ouders tegen die het lastig vinden om hun onzekerheden te bespreken met anderen. Het kan zelfs zo zijn dat je je alleen en eenzaam voelt, omdat je denkt dat de mensen om je heen nooit de problemen hebben die jij hebt.

Hoe komt het toch dat ouders het moeilijk vinden om te praten over opvoeden? Is dat omdat je er nu eenmaal niet voor naar school bent gegaan en je geen diploma hebt behaald? Je vindt dat je het toch best alleen moet kunnen? Of omdat je denkt dat andere ouders het veel beter aankunnen? Sterker nog: waar jij tegenaan loopt is uniek en komt alleen voor in jouw gezin…..

Fout! Alles wat jij meemaakt en tegenaan loopt, hebben miljoenen andere ouders ook al ervaren. Ik hoor vaak ouders zeggen tijdens de trainingen die ik geef “Oh, heb jij dat ook?! Ik dacht dat ik de enige was!” Ouders vinden het vaak fijn om te ervaren dat er andere ouders zijn die ook die onzekerheden hebben, je veel van elkaar kunt leren en dat het gewoon heel erg prettig is om het te hebben over je kind. En dan niet alleen de problemen waar je tegenaan loopt, maar ook juist het met elkaar delen van de mooie, grappige en ontroerende momenten. Het maakt opvoeden zoveel leuker en misschien ook een beetje makkelijker!

Tips

• Denk niet dat je uniek bent in je vraag/onzekerheid. Praat er over met andere ouders of professionals. Geen vraag is te gek!
• Wees niet te streng voor jezelf als er iets niet gaat zoals je graag zou willen. De perfecte ouder heb ik nog nooit ontmoet.
• Pik uit alle adviezen en meningen van anderen wat bij jou en je gezin past. Iedere ouder, elk kind en situatie is anders. Dé opvoedtip bestaat niet. (En anders hoor ik die graag! 😉)
• Vergeet niet te genieten van je kind en ouderschap in het algemeen.

Danielle