Danielle Snip
Getrouwd met Louis, moeder van Nienke en Bart en werkzaam als trainer en opvoedcoach bij de GGD. Bloggen is mijn nieuwste uitdaging!

Franca Peerdeman
Jeugdverpleegkundige. Ik ben getrouwd met Martijn, moeder van Naud en Jins. En nu ook een opvoedblogger om belevenissen met jullie te delen.

 
Rianne Kruijer
Getrouwd met Maarten en moeder van Tibbe en Julin. In mijn functie als jeugdarts bij de GGD werk ik met kinderen van 0 tot 12 jaar. Geen ouder of kind is hetzelfde en daarom is het zo leuk om over opvoeden te bloggen!

Sanny Kuijper
Jeugdverpleegkundige. Ik ben bewust alleenstaande moeder van dochter Isis.

Vanessa Wenners-Lo-A-Njoe
Getrouwd met Elmar en moeder van Finn, Sara en Anaïs. Ik ben werkzaam als stafpedagoog bij de GGD. Ik geef ook oudercursussen en de workshop Zandkastelen, een workshop voor kinderen waarvan de ouders gaan scheiden/gescheiden zijn.

Een blog is een mooie manier om opvoeders op een andere manier te bereiken. Heb je vragen over de opvoedblogs stuur dan een e-mailbericht naar: bloggers@ggdhn.nl. Elke maand verschijnt er een nieuwe blog.

Eerder verschenen:
Hoera! wij bloggen over opvoeden (april 2018)
Een schoon huis (mei 2018)
Ode aan alle vaders (juni 2018)
Op vakantie met pubers (juli 2018)
Het is toch vakantie (augustus 2018)
Een kind, worden wij daar blij van (september 2018)
Voor  het eerst naar school (oktober 2018)
Even opwarmen met een kopje thee (november 2018)​
Decemberstress (december 2018)
Goede voornemens (januari 2019)
Lentekriebels, liefde en grenzen trekken (februari 2019)
Nationale Pannenkoekendag (maart 2019)
Sharenting, extra blog, april 2019
Want ze pakken ons altijd, april 2019
Beeldschermtijd, mei 2019

Veel ouders vragen zich af wanneer je nou begint met de zindelijkheidstraining. Laat je je kind daar zelf mee komen, of pak je door als je kind laat zien dat hij/zij interesse heeft in de wc. Wat is nou eigenlijk interesse voor het poepen en plassen, hoe laten ze dat zien. Wat zegt je omgeving over wanneer je moet starten, hoe zeggen ze het en vooral wie zegt het?

Potjestraining

Bij mij thuis wil mijn dochter af en toe wel op het potje. Maar als er wat in zat, was dit meer geluk dan wijsheid. Ga ik dit dan elke dag aanbieden? Aangezien ze al 3,5 jaar is, is het misschien wel een goed idee om met de training te beginnen? Natuurlijk kwam ze wel eens bij mij kijken als ik op de wc zat. En is wc-papier natuurlijk heel interessant; om af te scheuren of de rol helemaal af te rollen, maar er gebeurde nog niks op het potje. Dan maar een boekje in huis halen, Liselotje op het potje. Maar dat is vooral een leuk verhaaltje om voor te lezen…..

Toen de schoolperiode steeds dichterbij kwam, moest er dan toch maar wat aandacht aan worden besteed. Nadat een vriendin een dag op mijn dochter heeft gepast. En haar elke keer op een potje had gezet, heb ik meteen doorgepakt. En vooral ben ik veel gaan belonen, wat zijn vruchten afwierp. Binnen 2 maanden zindelijk, wat een feest!

Afscheid van de luier

Na de verhuizing besloot mijn dochter dat ook ’s nachts de luier af moest, want ja ze was nu groot en sliep in een groot bed. Ik heb meerdere keren gevraagd of ze dat echt wilde. En ja hoor, op de paar ongelukjes na is het binnen no time voor elkaar. De gehele dag zindelijk. Zo trots als een pauw die kleine meid, met haar beloningskalenders op de deur van de wc geplakt.

Mijn kleine meid heeft wel eens een ‘ongelukje’

En dan komt de schoolperiode, veel nieuwe indrukken, ander ritme, even wennen…. Helaas zorgt dat voor een terugval. Meerdere keren per dag heeft mijn kleine meid ‘een ongelukje’, zoals ze dit zelf noemt. Dagelijks onderbroeken uitspoelen, er weer bovenop zitten en strijd bij het naar de wc sturen. Neem maar van mij aan lastige situaties. Hoe blijf je dan positief, word je niet boos en geef je niet te veel aandacht.
Eerlijk gezegd, duurt die periode dan best wel lang. En haal je weer van alles uit de kast om het weer in goede banen te kunnen leiden. Daar komen de beloningskalenders weer en de cadeautjes die ze mag uitzoeken. Maar vooral jezelf inhouden als ze weer in haar broek heeft gepoept, terwijl je haar daarvoor 3x naar de wc hebt gestuurd.

Ik ben ook maar een mens

En dan ben ik ook gewoon maar een mens die weet hoe het niet moet, maar soms hier niet in mee kan gaan…. Soms ben ik ook even boos als ik weer een onderbroek sta uit te spoelen. En raak ik ook wat gefrustreerd als het voor de derde keer die dag niet goed gaat. 
Het gaat niet altijd zoals je hoopt dat het gaat. Of zoals het bij andere gezinnen gaat. En weet ik eigenlijk wel hoe het bij andere kinderen gaat. Ik weet het ook allemaal niet en wie weet heeft iemand de gouden tip?!
En zie daar, er komt een moment dat het weer voorbij is. We zitten nu al op 3 weken schone onderbroeken!!

Tips:

• Ook dit onderwerp kan je bespreken met andere moeders/vaders. Misschien hebben zij wel tips waar je je in kan vinden.
• Bij de GGD geven ze ook adviezen over zindelijkheid. Aarzel niet, veel ouders vragen hulp.
• Op internet kan je ook van alles vinden over zindelijkheid. Kijk wat er bij jouw situatie past.

Sanny

Praten met andere ouders over je kind. Je vraag durven stellen aan een ander als je het even niet weet. Een gesprekje over ouderschap in het algemeen en hoe jij het beleeft. Het zou zo gewoon moeten zijn, maar dat is het heel vaak niet!

Kersverse ouder

Als je net moeder of vader bent geworden, doe je het nog best vaak: praten met andere ouders over de rode billen, krampjes van je baby of de gebroken nachten. Dat is nog wel veilig terrein. Maar dan krijg je te maken met driftaanvallen, niet luisteren, al dan niet zindelijk worden en alleen maar bij jou in bed willen slapen. Later komt dan de puberleeftijd: een periode waarin je kind een behoorlijk eigen mening krijgt en hij/zij dingen wil gaan doen waar je helemaal niet achter staat (en al helemaal niet aan toe bent). Daarnaast wil hij/zij met je in discussie en onderhandelen. Ineens heb je te maken met gedrag van je kind wat je nog niet eerder hebt gezien en komt het echt aan op opvoeden. Help! Dat is soms best hard werken...

Opleiding tot opvoeder

Regelmatig kom ik in mijn werk ouders tegen die het lastig vinden om hun onzekerheden te bespreken met anderen. Het kan zelfs zo zijn dat je je alleen en eenzaam voelt, omdat je denkt dat de mensen om je heen nooit de problemen hebben die jij hebt.

Hoe komt het toch dat ouders het moeilijk vinden om te praten over opvoeden? Is dat omdat je er nu eenmaal niet voor naar school bent gegaan en je geen diploma hebt behaald? Je vindt dat je het toch best alleen moet kunnen? Of omdat je denkt dat andere ouders het veel beter aankunnen? Sterker nog: waar jij tegenaan loopt is uniek en komt alleen voor in jouw gezin…..

Fout! Alles wat jij meemaakt en tegenaan loopt, hebben miljoenen andere ouders ook al ervaren. Ik hoor vaak ouders zeggen tijdens de trainingen die ik geef “Oh, heb jij dat ook?! Ik dacht dat ik de enige was!” Ouders vinden het vaak fijn om te ervaren dat er andere ouders zijn die ook die onzekerheden hebben, je veel van elkaar kunt leren en dat het gewoon heel erg prettig is om het te hebben over je kind. En dan niet alleen de problemen waar je tegenaan loopt, maar ook juist het met elkaar delen van de mooie, grappige en ontroerende momenten. Het maakt opvoeden zoveel leuker en misschien ook een beetje makkelijker!

Tips

• Denk niet dat je uniek bent in je vraag/onzekerheid. Praat er over met andere ouders of professionals. Geen vraag is te gek!
• Wees niet te streng voor jezelf als er iets niet gaat zoals je graag zou willen. De perfecte ouder heb ik nog nooit ontmoet.
• Pik uit alle adviezen en meningen van anderen wat bij jou en je gezin past. Iedere ouder, elk kind en situatie is anders. Dé opvoedtip bestaat niet. (En anders hoor ik die graag! 😉)
• Vergeet niet te genieten van je kind en ouderschap in het algemeen.

Danielle